geceye bir şiir bırak

bir gece, gecede bir uyku.. uykunun içinde ben.. uyuyorum, uykudayım, yanımda sen. uykumun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben.. bir yere gidiyorum, delice.. aklımda sen. ben seni seviyorum, gizlice.. el pençe duruyorum, yüzüne bakıyorum, söylemeden, tek hece. seni yitiriyorum çok karanlık bir anda.. birden uyanıyorum, bakıyorum aydınlık; uyuyorsun yanımda. güzelce.. - özdemir asaf

mutsuzluktan söz etmek istiyorum dikey ve yatay mutsuzluktan mükemmel mutsuzlugundan insansoyunun sevgim acıyor.. -turgut uyar-

yaşamak güzel şey doğrusu üstelik hava da güzelse hele gücün kuvvetin yerindeyse elin ekmek tutmuşsa bir de hele tertemizse gönlün hele kar gibiyse alnın yani kendinden korkmuyorsan kimseden korkmuyorsan dünyada dostuna güveniyorsan iyi günler bekliyorsan hele iyi günlere inanıyorsan üstelik hava da güzelse yaşamak güzel şey çok güzel şey doğrusu. melih cevdet anday

seni sevince pazara çıktım sevinçten enginar aldım "süper enginarlar" diye bağıran adamdan oturdum ağladım sonra, şaşırdın. bu "süper" oluşta canımı acıtan bi'şey vardı canımın acısıydın.

-eve gitsem daha iyi iyide benim o darmadağın halimi bırakıp nereye, her gece saatlerce alıştırma yapıp da bir tek sevda sözcüğü fısıldayamamanın sıkıntısı aşksızlıktan solan bu cismi terk edip nereye gidiyorsun ? merdivenlerden peşinizden koşup da isminizi haykıramamayı size bakarken derin bir acıyla kıvrandığımı fark etmeden nereye ha nereye … (bkz: kemal sayar)

son ışık söneli nice zamandır; rüyalar! yeniden önüme düşün! yardan ayrı geçen uzun yıllarda hülyası bulunmaz bir anlık düşün. yayını kalbime ayzıt asalı başka bir eldenim, katı yasalı. burda koskoca bir gönül masalı kaybolur içinde bir damla yaşın. aşkı için verince bu kadar emek varlıktan sıyrılıp ruh olmak gerek. ey zaman, ey dünya! geri gelmemek üzere sizler de benimle koşun!.. *ayzıt: türk mitolojisinde güzellik tanrıçası. sümerlerde ay tanrıçası.

ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? pervane olan kendini gizler mi hiç alevden? sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu. gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse; ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse; her şey silinip kayboluyorken nazarımdan, yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse... ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla, ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla! hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım; gözlerle günah işlemenin zevkini tattım. gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; sen öldürüyorken de vururken de güzelsin! bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden, bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden... hasret sana ey yirmi yılın taze baharı, vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı. dinmez! gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu! dinmez! ebedi özleyişin bestesidir bu! hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı, görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı. dünyayı boğup mahşere döndürse denizler, tek bendeki volkanları söndürse denizler! hala yaşıyor gizlenerek ruhuma 'kaabil' imkanı bulunsaydı bütün ömre mukabil sırretmeye elden seni bir perde olurdum. toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum. mehtaplı yüzün tanrı'yı kıskandırıyordur. en hisli şiirden de örülmez bu güzellik. yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur; kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik...

seni, anlatabilmek seni. iyi çocuklara, kahramanlara. seni anlatabilmek seni, namussuza, halden bilmeze, kahpe yalana. ard- arda kaç zemheri, kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu. dışarda gürül- gürül akan bir dünya... bir ben uyumadım, kaç leylim bahar, hasretinden prangalar eskittim. saçlarına kan gülleri takayım, bir o yana bir bu yana... seni bağırabilsem seni, dipsiz kuyulara, akan yıldıza, bir kibrit çöpüne varana, okyanusun en ıssız dalgasına düşmüş bir kibrit çöpüne. yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin, yitirmiş öpücükleri, payı yok, apansız inen akşamlardan, bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene, seni anlatabilsem seni... yokluğun, cehennemin öbür adıdır üşüyorum, kapama gözlerini...

ölme diye nefesini dinledim sen aldın ben verdim yoksa uyuduğumu sanacaktın uyanma diye ben öldüm ölmesem uyanacaktın

ellerimin önündeki dallar da sarıldı yaprağa göremiyorum karşı yamacı erken mi yoldayım ben mi geciktim önümüzde bir çınar yükseliyor her gece atlılar geliyor ona destan söyleşip gidiyorlar esmerlikleri tutuşup kuruyan dudakları kalıyor sabaha dostum üşüyorum dedin üşüme korkuyorum -korkma kaçıyorum -kaçma ürperiyorum düşünceden -ürper sabah trafik çınara kim bakar kim geçer dallarından bahar mı geliyor komşunun balkonunda çamaşırlar renk rengarenk kızlar göğüslerini baharın ağacına ilk açan çiçeğine dayadılar arılarla erkekler boğuşuyor arılarla uçan bütün çiçeklerle ayaklarında taşınan tozlarla akıyorlar alıp götürülürken yaprak evlerin içindeki dişiliklere dostum geç kaldın güneş ne gün doğacaksa söylediler duymadın geç kaldın otur ağla sonra soframda doy ekmek tut zeytin tat açlığını eğlerken sen bak nasıl ayçağın erleri savaşarak ve devirleri aşarak geldiler karanlığı karaladılar yolları tuttular at tepmedeler bak nasıl savaşı bindiler. gece çınara gelip söyleşip kelime ettiler söz bilediler zorun yamanı kolayladılar sahip olun taşa demire aleve küle bile cahit zarifoğlu..

"geleceğim bazen uykudayken sen beklenmedik, uzak bir konuk gibi sokakta bir başıma koyma beni kapıyı sürgüleme üstümden. usulca girecek, br yere ilişeceğim bir zaman, karanlıkta, bakacağım yüzüne. görüntün doyasıya dolunca gözlerime seni kucaklayacak ve çıkıp gideceğim." (bkz: nikola vaptsarov) çeviri: (bkz: ataol behramoğlu)

ben seni severim sevmesine de toplum buna hazır değil nükleer denemeler kyoto sözleşmesi küresel ısınma falan. belki sen çok küçüksün belki benim ruhum ölü biraz nietzsche biraz kant kafan karışmış belki parlıamanet’i de bozdular tutunacak dalımız mı kaldı? pavyonda tanıdığım bilge bir pezevenk vardı! kötü kitaplar okumak kötü yaşamak gibidir derdi. iyi kitaplar okudum bir boka yaramadı.. ben seni severim aslında da düzenim bozulur diye korkuyorum durduk yere başımıza saçma sapan bir aşk çıkar sinemaya gitmeye ele ele tutuşmaya falan kalkarız işin yoksa çiçek al,saç tara, parfüm sık. küsmesi,barışması,ayılması,bayılması hatta eninde sonunda kaçınılmaz ayrılması meyhanede tanıdığım gerzek bir filozof vardı! güzel kadınlar insanın ömrünü uzatır derdi. bir sürü güzel kadın girdi hayatıma hepsi ağzıma sıçtı.. ben seni severim belki de rabbim buna hazır değil. her şeyin güzelini sever o ideal birliktelikler ister seninle benim yan yana oturacağımız çekyata ne ilahi adalet sığar ne de diyalektik.. içime çöreklenmiş sığ bir sığır var benim. ben seni severim sevmesine de iş çıkarmasana şimdi ne gerek var güzelim.. ali lidar

... sevmek kimi zaman rezilce korkuludur insan bir aksamüstü ansızın yorulur ... atilla ilhan- ben sana mecburum

diyelim yağmura tutuldun bir gün bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek öbür yanda güneş kendi keyfinde ne de olsa yaz yağmuru pırıl pırıl düşüyor damlalar eteklerin uça uça bir koşudur kopardın dar attın kendini karşı evin sundurmasına işte o evin kapısında bulacaksın beni diyelim için çekti bir sabah vakti erkenceden denize gireyim dedin kulaç attıkça sen patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan ege denizi bu efendi deniz seslenmiyor derken bi de dibe dalayım diyorsun içine doğdu belki de işte çil çil koşuşan balıklar lapinalar gümüşler var ya eylim eylim salınan yosunlar onların arasında bulacaksın beni diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya çakmak çakmak gözleri meydan ya taksim ya beyazıt meydanı herkes orda sen de ordasın herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim özgürlüğe mutluluğa doğru her işin başında sevgi diyor gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili bi de başını çeviriyorsun ki yanında ben varım nokta.

sözde, senden kaçıyorum dolu dizgin atlarla.. bazen sessiz sedasız ipekten kanatlarla.. ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla.. karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla.. adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla.. yüreğimin başına noktalarla.. hatlarla.. başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla.. sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla. ne olur bir gün beni kapında olsun dinle.. öldür bendeki beni.. ..sonra dirilt kendinle! çarpsan karasevdayı en azından yüzbinle.. nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle.. kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle.. ama her defasında geri döndüm seninle.. hangi düğüm çözülür.. nazla.. sitemle.. kinle.. ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle.. şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin..? bazen kız kardeşimsin.. bazen öpöz annemsin.. sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin.. eksilmeyen çilemsin.. orada ufuk çizgim, burda yanım yöremsin.. beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin.. çâresizim.. çâremsin.. şaşırdım kaldım işte bilmem ki neyimsin... (bkz: yavuz bülent bakiler)

hey göklere duman durmuş dağlar hey değirmenin üstü her gün yel olmaz dinle ağa, dinle paşa, dinle bey sen söylersin o susar mı bel'olmaz kızılırmak akar suyun içerler aç karnına yurttan yurda göçerler tarifeylen köprüsünü geçerler çamın başı yine kar mı bel'olmaz olmaz artık olanlar böyle olsun yeni çağda mızrak çuvala girsin vergi dersin, ümük dersin, can dersin verdiler mi aldılar mı bel'olmaz (bkz: deli kuşun öttüğü) (bkz: fazıl hüsnü dağlarca)

ölümdür yaşanan tek başına aşk iki kişiliktir

"Yakamozları söndü sahillerin, ışıkları evlerin; çağın vebalı gövdesinde bir hayalet gibi gölgemizde yalnızlık." aşk bize küstü-yılmaz odabaşı

"hafifçe ısırılmış bir elmanın dilindeyim elmanın kokusundayım anısındayım -kimbilir kimin- anılarda görünür, düşlerde görünmez insan düşlerde görünen anlamlardır özelliklerdir bir de belli belirsiz. ve insansız anı yoktur. var mıdır?" edip cansever

azm-u hamam edelim, sürtüştürem ben sana, kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can. lal-u şarap içurem ve ıslatıp geçirem, parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahsan. eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır? lale ile sümbülü kakülüne nevcivan. diz çökerek önüne ılık ılık akıtam, bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan. salınarak giderken arkandan ben sokayım, ard eteğin beline, olmasın çamur aman. kulaklarından tutam, dibine kadar sokam, sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan. öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarıda hiç, düşmanın bağrına, hançerimi nagehan. eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim, yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman. herkese vermektesin, bir de bana versene, avuç avuç altını, olsun kulun şaduman. sen her zaman gelesin, ben vehbi’ye veresin, esselamun aleyküm ve aleykümesselam.

Necip fazıl'dan kaldırımlar koyuyorum buraya. Hani olur da okumak isterseniz

Kar kokusu gibisin Soğuk, yakıyorsun. Ama yoksun...

"... ne güzel şey, senden gayrısını takmamak, tanımamak..."

sevdiğim kıza hep bu şiiri okumak istedim ama nasip olmadı başkasını seviyor "hoş geldin kadınım benim hoş geldin yorulmuşsundur; nasıl etsemde yıkasam ayacıklarını ne gül suyum ne gümüş leğenim var, susamışsındır; buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim acıkmışsındır; beyaz ketenli örtülü sofralar kuramam memleket gibi yoksuldur odam. hoş geldin kadınım benim hoş geldin ayağını basdın odama kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi güldün, güller açıldı penceremin demirlerinde ağladın, avuçlarıma döküldü inciler gönlüm gibi zengin hürriyet gibi aydınlık oldu odam... hoş geldin kadınım benim hoş geldin."

"ne sen leylasın ne de ben mecnun ne sen yorgun ne de ben yorgun kederli bir akşam içmişiz sarhoşuz, hepsi bu"

ruhun mu ateş yoksa o gözler mi alevden

bilmezler yanlız yaşamayanlar nasıl korku verir sessizlik insana insan nasıl konuşur kendisiyle nasıl koşar aynalara bir cana hasret bilemezler (bkz: orhan veli-yalnızlık )

''dışarıya yağmur, yüreğime hasret, fikrime sen.. nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden bir bilsen.'' (bkz: cemal süreya-hasret)

aysel git başımdan ben sana göre değilim benim için kirletme aydınlığını hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim (bkz: atilla ilhan)

bezm-i hamam edelim sürtüştürem sana ben kese ile sabunu rahat etsin cism-i can lal-ı şarap içirem islatarak geçirem parmağına yüzüğü hatem-i zer dirahşân eğil de bir sokayım iki tutam az mıdır lale ile sümbülü saçına ey nevcivan diz çökerek önüne ilık ılık akıtam bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan sen salınıp giderken ben ardından sokayım eteğini beline olmasın çamur aman kulaklarından tutam dibine kadar sokam sahtiyandan çizmeyi olasın yola revan öyle bir sokayım ki dışarda hiç kalmasın düşmanının bağrına hançerimi na-gehan herkese vermektesin bir de bana versene avuç avuç altını olsun kulun şadüman sen elinle tutmadan ben ağzına vereyim yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman sen her sabah gelesin ben vehbi’ye veresin esselamünaleyküm ve aleykümselam

sakın gelme şimdi çünkü gelsen yine gidersin biliyorum lakin hala seni dünden fazla yarından az seviyorum

sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız ikimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız hiç yanılmamışız her an düşüp düşüp kristal bir bardak gibi tuz parça kırılsak da hâlâ içimizde o yanardağ ağzı hâlâ kıpkızıl gülümseyen -sanki ateşten bir tebessüm- zehir zemberek aşkımız atilla ilhan

basit biri değilim.. gözlerimi kanatırcasına ağladığım gecelerim var, kahkahalara sarılmış anılarım.. herkes kadar dertli, bazılarından fakir, çoğundan zenginim. bilmeyene sevmeyi öğretecek kadar büyük bir kalbim, gidene beddua edemeyen bir dilim var.. "yüreğimi korkak büyütmedim ben. kaybettiklerim, dağıttığım servetimdir... " can yücel

işgaldeki hali sakın unutma, atatürk'e dil uzatma sebepsiz. sen anandan yine çıkardın amma, baban kimdi bilemezdin şerefsiz... neyzen tevfik..

sevgilim, bir günün ortası şimdi taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık, ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde uzat bana uzat ellerini izinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar istanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu, güvercinler güneşten bir sessizliği biriktiriyor ben seni düşünüyorum seni hani tıpkı o ilk günlerdeki gibi kalbim diyorum kalbim daha dün tezgâhtan çıkmış bir su sayacı gibi aşkı anılar besliyor düşler kadar bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır sevgi eskidikçe sevgi. günümüz ekmeğimiz, türkümüz çoluğumuz çocuğumuz binalar yan yana yükselip gidiyor vapurların ağzı köpük içinde uzaklarda ne kapılar açılıyor tirenin biri bir istasyona varıyor ordan çıkıyor biri. her şey biliyor her şey sen biliyor musun bakalım seni nice sevdiğimi? üstüne titrrediğimi? geldiğimi? gittiğimi hadi!

ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni, gelme, artık neye yarar?

benim şiirlerim çay kokar. düşlerimde sade sen. demlikte nefesin. bardakta gamzen (bkz: cemal süreya)

eskisi kadar özlemiyorum seni, ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. biraz yorgunum.. biraz kırgın.. biraz da kirletti sensizlik beni ! nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “iyiyimler” yamaladım dilime. tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. gel diye beklemiyorum artık, hatta istemiyorum gelmeni.. nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum benim derdim yeter bana banane ! alıştım mı yokluğuna ? vaz mı geçiyorum, varlığından ? tedirginim aslında, ya başkasını seversem ? inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem

ben seni unutmak için sevmedim gülmen ayrılık demekmiş , bilmedim bekledim sabah akşam yollarını ölmek istedim , bir türlü ölmedim

seviyorum seni ekmeği tuza banıp yer gibi geceleyin ateşler içinde uyanarak ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi ağır posta paketini neyin nesi belirsiz telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi seviyorum seni denizi ilk defa uçakla geçer gibi istanbul'da yumuşacık kararırken ortalık içimde kımıldayan birşeyler gibi seviyorum seni yaşıyoruz çok şükür der gibi. nazim hikmet

sana sevdanın yolları bana toynaklar

“seni düşünmek güzel şey seni düşünmek ümitli şey dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey seni düşünmek güzel şey seni düşünmek ümitli şey fakat artık ümit yetmiyor bana ben artık şarkı dinlemek değil şarkı söylemek istiyorum…”

birisi bir şey var aramızda senin bakışından belli benim yanan yüzümden dalıveriyoruz arada bir ikimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki gülüşerek başlıyoruz söze bir şey var aramızda onu buldukça kaybediyoruz isteyerek fakat ne kadar saklasak nafile bir şey var aramızda senin gözlerinde ışıldıyor benim dilimin ucunda… nahit ulvi akgün

önce baygın bir iniltiydi yamaçtan duyulan sonra bir kağnı belirmişti kuş uçmaz yoldan asya'nın titreterek bağrı yanık toprağını geliyor baktım, uzaktan bir kağnı "inleyen memleketimdir bu tekerlekte." dedim "hangi köylü bir kağnıyla sürünmekte?" dedim bu gelen, bir yuvasız kuş gibi pervasızdı bu gelen köylü, sesinden tanıdım, bir kızdı kağnı kayboldu, güneş battı; bir ishak sesi var kız uzaklaştı fakat bende o baş dönmesi var

ben ölürsem maviş anne mutsuza kim bakacak

iki yıldız arası göğe asılı hamak uyku uyku zamansız ve mekansız uyumak uyumak istiyorum başım bir cenk meydanı harfsiz ve kelimesiz düşünmek yaradanı

korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. o benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; o benimdir, o benim milletimindir ancak. çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl! kahraman ırkıma bir gül! ne bu şiddet, bu celâl? sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl... hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklâl! ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım. hangi çılgın bana zincir vuracakmış? şaşarım! kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım. yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım. garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar, benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var. ulusun, korkma! nasıl böyle bir îmânı boğar, "medeniyet!" dediğin tek dişi kalmış canavar? arkadaş! yurduma alçakları uğratma, sakın. siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın. doğacaktır sana va'dettiği günler hakk'ın... kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın. bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı: düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı. sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı: verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı. kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ? şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ! cânı, cânânı, bütün varımı alsın da huda, etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüdâ. ruhumun senden, ilâhi, şudur ancak emeli: değmesin mabedimin göğsüne nâ-mahrem eli. bu ezanlar -ki şehadetleri dînin temeli- ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli. o zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım, her cerîhamdan, ilâhi, boşanıp kanlı yaşım, fışkırır ruh-ı mücerred gibi yerden na'şım; o zaman yükselerek arşa değer belki başım. dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl! olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl. ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl: hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet; hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklâl!

yerleri gökleri yaratan tanrı sana, sen'den şikayetim var benim...

öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarıda hiç, düşmanın bağrına, hançerimi nagehan. eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim, yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman. herkese vermektesin, bir de bana versene, avuç avuç altını, olsun kulun şaduman.

onar misra ayırma gözlerini gözlerimden bu akşam, böyle saatlerce bak, böyle asırlarca bak. gözlerine yavaşça, yavaşça doldu akşam, göklerin ateşini kalbime boşaltarak, benim içimde yaktı sanki gurubu akşam, senin kirpiklerinde bir damla oldu akşam. gündüzden, gürültüden ve kâinattan ırak, akşamı seyredeyim bakışlarında bırak, ayırma gözlerini gözlerimden bu akşam, böyle saatlerce bak, böyle asırlarca bak.. yeşil çamlar altında uyuyor şimdi ada, şimdi kımıldamıyor zaman bile yerinden, ve apaçık gözlerin en derin bir rüyada ve güneş pırıl pırıl akıyor gözlerinden. bilsen duracak gibi nasıl yavaş vurmada kalbin öyle muntazam, kalbin öyle derinden. yüzünü ipek bir tül gibi saran terinden, güneşi yudum yudum içtiğim şu lahzada, ruhumuz yıkanıyor yanan sonsuz semada, fırtınalı, karanlık günlerin kederinden... yeşil çamlar süzerken mehtabı kuytulara, ellerini usulca bırak ılık sulara. sen de yan benim gibi, sen de hisset ki bir an sular değil zamandır akan avuçlarından. denizde ne bir köpük, ne bir kırışıktan iz ve yüzün altındaki deniz gibi çizgisiz.. bu gece hatıralar içimizde bir cihan, duyarsın söylenmemiş sözlerimi dinlesen. bu gece gözlerinde senin can buldu deniz, ve karıştın denize ela gözlerinle sen... yaşar nabi nayır